,,Lato przyjaźni''

Hej :) Dziś znalazłam czas by skrobnąć recenzję o filmie, który oglądałam jakiś czas temu i nawet mi się spodobał. Przedstawiam wam ,,Lato przyjaźni'' w reżyserii D.J. Caruso. W rolach głównych wystąpili Chandler Canterbury i Annalise Basso.

Fabuła filmu nie jest skomplikowana- mowa tu o typowym filmie młodzieżowym i psychologicznym. Grace, nieśmiała trzynastolatka, wspomina swój ostatni pobyt na obozie, z którego wyniosła wiele wrażeń. Niekoniecznie tych dobrych... dziewczyna stała się łatwą ofiarą koleżanek. Któregoś dnia dziewczyny uznały, że przydadzą się jej otrzęsiny- po czym nagą nastolatkę pozostawiły w pobliskim lesie. To samo spotkało Howiego. Razem skryli się w chacie i obiecali sobie, że już nigdy nie powrócą na teren obozu. Ich postanowienie owocuje ciągiem kolejnych, nieprawdopodobnych zdarzeń, zabawnych ucieczek i prawdziwą przyjaźnią...

Na wstępie zaznaczę, że film należy do gatunku tych lekkich, prostych- może nie od razu komedii, ale tych zarezerwowanych na wolny czas, najlepiej w słoneczne lato. :) ,,Lato przyjaźni'' bardzo kojarzy mi się z ,,Moonrise Kingdom'', w którym panuje podobny sielski klimat i którego recenzję także planuję napisać.

Wakacje każdemu z nas kojarzą się z cudownym wypoczynkiem, słońcem (a może raczej piekielnym upałem), lodami na patyku, krótkim ubraniem i... poznawaniem nowych znajomości na obozach czy innych meetingach. Niestety, nie każdy z nas tak samo łatwo zawiera nowe znajomości i jest otaczany wianuszkiem przyjaciół- z czym właśnie zmagają się nasi bohaterowie.

Źródło

Od samego początku polubiłam te dzieciaki. A już w szczególności po czasie, kiedy poznawali się coraz lepiej i zaczynali sobie na prawdę ufać. Howie, mimo młodego wieku, był odpowiedzialny i troskliwy dla Grace, z kolei rudowłosa Shadow Golden była miłą i sympatyczną dziewczyną, której zwyczajnie brakowało dobra i prawdziwego przyjaciela. Mimo tego, że cały film mógłby się wydawać prosty, naiwny i nudny, a w rolach głównych są zamknięte w sobie dzieciaki, które chcą wracać do rodziców, poruszane są w nim ważne problemy- jak brak rodziny, samotność, przemoc i obojętność wobec tej przemocy. Nieważne, w jakim wieku, każdy z nas jest wartościowym człowiekiem, a każdy człowiek potrzebuje akceptacji, miłości i przyjaźni. Może brzmi to banalnie- ale tylko brzmi. O tym, jak bardzo samotna i dręczona jest Grace, przekonała się jej matka, niestety zdecydowanie za późno. Przez cały czas była pewna, że jej córka przesadza- czego skutki zresztą później zobaczycie...

Jednak, według starej zasady ,,nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło'' Grace poznała pierwszego prawdziwego przyjaciela, z którym chodziła po lesie, tańczyła na dyskotece, zwiewała przed zastępcą szeryfa i zamieszkała w hotelu. Ona przestała się bać ludzi, a on wreszcie czuł, że nie jest sam. Co więcej, gdyby nie doszłoby do otrzęsin i wszystkich przykrych zdarzeń, na pewno by się nie poznali.

Podsumowując, ,,Lato przyjaźni'' to zabawny, optymistyczny, lekki film psychologiczny, o przezwyciężaniu własnych lęków i słabości i stawianiu się dręczycielom. Pokazuje nam świat oczami dzieci (a raczej nastolatków), który nie zawsze jest taki kolorowy. Mimo to, zawsze trzeba mieć nadzieję na lepsze jutro. Dobra młodzieżówka na wakacyjne popołudnie :).

Źródło